Eefje de Haan-Brinks, Twello

Ik koos voor plasticfolie, omdat ik dat zelf gebruik als wegwerpplastic.

Mede door dit project denk ik kritisch na over hoe ik nu en in de toekomst met plastic om wil gaan.Maar hoe breng ik dat in beeld?

Vladlena uit Oekraïne kwam op mijn pad. Ze geniet ervan te poseren en wilde graag meewerken.

Deze foto noem ik VERSCHEURD vanwegede problematiek van wegwerpplastic, maar evenzeer de problematiek van Vladlena. Met man en 3 zoons van 7, 5 en bijna 2 jaar, kat en schildpad in mei gevlucht uit Konotop, Oekraïne naar een vriendin in Deventer. Ze wonen nu bij een gastgezin op het Woudhuis. Haar zoon van 5 jaar spreekt niet meer door alle stress.

Wegwerpplastic: Andere kijk op plastic en wat is de toekomst?

Vladlena: Andere kijk op de wereld en wat is de toekomst?

Marianne van Velde uit Twello

Voor het Foto Collectief Twello dook ik in de wondere wereld van het wegwerpplastic. Wie in de natuur komt, kan er niet omheen. In mijn foto zie je een grafiek: De hoeveelheid plastic (in tonnen) die wereldwijd geproduceerd wordt. Zie je de stijging? Volgens de statistieken van de Plastic Soup Foundation, van 2 miljoen ton in 1950 tot 368 miljoen ton in 2020. De scheve dop is het kantelpunt, er moet iets gebeuren! De groene dop is de toekomst, biologisch afbreekbaar plastic.

Stapels afval
Het doel van mijn foto, ‘stapels afval’, is om de mensen te laten zien hoeveel plastic er gemaakt en gebruikt wordt in de wereld. En in veel gevallen wordt het maar één keer gebruikt. Mijn foto laat het zien, in duidelijke kleuren, helder, en van wegwerpplastic gemaakt natuurlijk. Het idee is ontstaan toen ik met de doppen aan het schuiven en stapelen was. Het leek wel grafieken!

Cees van der Schans uit Twello

Om mijn eigen plastic verbruik eens onder de loep te nemen, heb ik de plastic afval bak van 1 week eens omgekeerd en op de foto gezet. Daarmee wil ik mijzelf bewust maken van de hoeveelheid die ik zoal aanbiedt voor hergebruik en waar ik nog kan minderen.
Op de foto mijn oogst  van 1 week plastic afval dat door 2 personen is geproduceerd. Als je deze week afzet tegen een heel jaar dan produceer ik 52 kg of wel 1,7m3 plastic afval !
Ik kan nog reduceren als ik mijn afval eens bekijk. Zo koop ik meer bij de groenteman en slager, neem mijn eigen boodschappen tas mee en zoek manieren om plastic te hergebruiken. Zo gebruik ik bijvoorbeeld de frisdrank flessen met een druppelsysteem om mijn planten en moestuin water te geven tijdens vakantie.
Hoop dat ik jou hiermee ook aanzet tot denken in het terugdringen van eenmalig gebruikt plastic en alternatieve gebruiksmogelijkheden van plastic afval heb gegeven.

Gerrit Bosch uit Twello

Toen het verzoek kwam om op de een of andere manier mee te werken aan deze tentoonstelling zag ik dat als een mooie uitdaging voor onze groep en voor mij.
Ik zag het als een kans om de twee kanten van plastic letterlijk te gaan belichten. Ik vond de foto’s van Johanna Minnaard erg mooi.

Ik voelde echter sterk de behoefte om op de een of andere manier ook de andere kant van onze plastic verslaving in beeld te brengen. We komen om in het plastic; het is tot micro niveau in ons systeem doorgedrongen. Het toont ook aan dat menselijk gedrag hiervan de oorzaak is en dat men over het algemeen niet zo in staat is om na te denken over de lange termijn gevolgen van een bepaald gedrag. Of zoals Jan Terlouw in zijn essay “ Natuurlijk” schrijft: “ De mens heeft geen lange-termijn-gen. Het valt ons moeilijk om na te denken over belangen die pas over lange tijd relevant zijn en om daarnaar te handelen.”

Met mijn foto is dit het verhaal wat ik wil vertellen. Het idee kwam al vrij snel. Ik fotografeerde wat afval in de berm. De foto met het cola blikje is een duidelijke hint. Het opruimen van plastic lijkt een groot probleem te zijn die vooral op de schouders van de komende generaties lijkt te gaan rusten. Daar moet deze foto voor staan.

Elly Willems uit Twello

In het project “Single used plastic” heb ik veel gedacht aan de plastic soep in onze oceanen, nu zwemmen de vissen en andere water dier soorten hierin. Later zwemmen onze kleinkinderen hierin. Om hier een expositie waardige foto bij te maken, heeft mij heel wat kopzorgen opgeleverd. Totdat Kim Arntzen, Cultuurcoach bij Mens en Werk tegen mij zei “Je kunt het niet loslaten hè, dat jij je kleinkinderen opzadelt met deze plastic troep”
Toen had ik het, ik heb 2 skippyballen beplakt met plastic verpakkingen en 2 van mijn kleinkinderen, Fien en Lucy gevraagd of ze mij willen helpen om samen leuke foto’s te maken. En zie hier het resultaat van een middag samen met mijn kleinkinderen een skippybal en heel veel plastic!
En als je dan helemaal klaar bent, kom je een Meerkoet tegen die voor zijn nestje heel veel plastic heeft verzameld……Daar maakte ik natuurlijk ook een foto van. Bekijk hem hieronder.

André Karper Uit Terwolde

Natuur is altijd mijn grote hobby geweest en daar hoort fotografie een beetje bij; naast een verrekijker heb ik ook altijd een camera bij me.

Voor mij was duidelijk dat de “plastic-foto’s”, foto’s uit de natuur moesten worden. Vooral dáár valt afvalplastic op en blijft het jarenlang aanwezig. Niet alleen op de grond maar zelfs hoog in de boom wappert het gele plastic al vele maanden. Maar ook onder water vinden we zaken die er niet thuishoren en die daar nog jarenlang aanwezig zullen zijn.
De gele rand om de foto van de boom accentueert het geel van het plastic dat bovenin de boom flappert.

Ria Poorthuis uit Twello

De oorsprong van het idee: “wapperende plastic zakjes “. Toen ik mijn buurmeisje haar plastic lunch zakje in de vuilnisemmer zag doen kwam mijn idee!!


Mijn moeder hing die zakjes namelijk altijd uitgewassen buiten aan de lijn.
Wij leerden dat het zonde was ze zomaar weg te gooien.
Ja en dat doe ik dus nog steeds niet!
Alle desembroden die ik nu bak gaan in de diepvries in die zakjes. En na gebruik zie je ze wapperen aan mijn waslijn.
 Maar niemand DOET dat meer!
Ach en wie weet, misschien is dit wel een navolgbaar idee.
En hier is de weg naar het resultaat.
 Ik heb er onder gelegen; ervoor gestaan; gehurkt; diverse weersomstandigheden; waterdruppels gesproeid….etc.
Zwart-wit vond ik mooi.
 Ook een beetje verwijzend naar vroegere tijden.
De mislukte andere 100 hou ik voor mezelf. 
En dank aan de leden van ons collectief voor hulp en tips.

Joop van de Velde uit Twello

Bij het uitwerken van dit thema ontstond al vrij snel het idee iets te doen met de positieve kant van plastic, en mogelijk gecombineerd met wat abstractere beelden.
Een eerste poging was met macro opnamen van plastic afval mooie beelden te maken… Immers, plastic heeft (terecht) een negatief imago, maar heeft zeker ook positieve kanten. Ik wilde het plastic eens van een andere kant bekijken. Op een gegeven moment had ik in plastic verpakte groenten in handen en dat bracht mij op het idee dat uiteindelijk deze foto heeft opgeleverd. Plastic als verpakkingsmateriaal voor bederfelijke waar, zoals in dit geval groenten, is wel een nuttige toepassing. Een zoektocht naar “spannende” beelden was gestart.
Uiteindelijk heb ik gekozen voor dit beeld: deel van een doorgesneden komkommer met helder zichtbaar het verpakkingsplastic. De foto’s die de expositie niet gehaald hebben zijn, onder andere van mijn plastic afval vondsten op Spitsbergen kun je hier zien.

In het voorjaar van 2022 viel mijn oog op een artikel in de Parool met als kop ‘Er zit microplastic in ons bloed: is dat erg en kunnen we het voorkomen? ‘We moeten terug naar natuurlijke materialen’

De oceanen liggen vol met plastic, goedkope spullen gemaakt van plastic gaan snel kapot en komen in het systeem waar ze tot steeds kleinere deeltjes uiteenvallen tot het niet meer op te ruimen is. Microplastics worden toegevoegd aan producten die we dagelijks gebruiken zoals shampoo, tandpasta en wasmiddel. Door het dragen en wassen van synthetische kleding verspreiden we de microplastics in de lucht in komt het in ons rioolsysteem.
In de natuur zijn inmiddels de negatieve effecten te zien. Microplastics en nanoplastics (kleine deeltjes plastic) dringen door in de wortels van planten en worden zo gevonden in groente en fruit, in ons kraanwater, zeezout, bier en honing. Ook de dieren krijgen plastic binnen. Op deze manier krijgen wij dat weer op ons bord en inmiddels zit plastic dus ook in onze bloedbaan.

Dit zette mij aan het denken of het plastic nu zo slecht is, of de manier waarop we met plastic omgaan. Feit is dat plastic in onze bloedbaan zit en ook volop in ons eten. Een eerste concept was geboren: voedsel met plastic op ons bord om dit idee uit te beelden. Deze foto’s zijn  hier te bekijken

Vervolgens ging ik verder experimenteren en wilde liever iets subtielers. Zo kwam ik uit bij de oester. De parel staat voor schoonheid, een wonder van de natuur. Maar hoelang kunnen we die schoonheid nog zien in een oceaan vol plastic? Schaal en schepdieren vol plastic? Ons bord eten vol plastic?

Jan Rosenkamp uit Terwolde

Fotograferen is het spelen met licht en dat heb ik voor dit plastic project dan ook gedaan om er iets kunstzinnigs van te maken.

Enkele dagen na de inspiratie bijeenkomst met Johanna Minnaard vond ik op straat een viertal plastic figuurtjes en ging aan de slag om er iets bijzonders van te maken. Spelen met licht en accenten aanbrengen. Hetzelfde deed ik met plastic verpakkingsmateriaal.

In diezelfde periode verschenen de eerste artikelen in de krant en andere media dat er plastic was aangetoond in het menselijk lichaam. Dit bracht mij op het idee dat als er niet snel iets verandert we over jaren rondlopen met een brein van plastic. En hoe ziet zo’n brein er dan uit? En wat kunnen we daar dan mee? Voortbordurend op de plastic figuurtjes is de serie plastic brain ontstaan. De foto’s zijn gemaakt met behulp van een perspex plaatje, een plastic zakje, een lampje en een macrolens. De licht accenten zijn spielerei met een fotobewerkingsprogramma.

EEFJE DE HAAN-BRINKS

Vladlena schrijft bij haar foto gemaakt door Elena Reitner:
Ongeveer een maand voordat de oorlog begon
We hadden onze plannen,
een goed humeur,
de winterzon bijt op onze wangen,

we genoten van elke minuut met goede vrienden,
de koude lucht inademen en niet wetende wat

de nabije toekomst voor ons in petto had.

Ik mis mijn leven echt,
ik mis mijn vrienden,
de rustige kindertijd van mijn kinderen.
Wat mensen in Oekraïne meemaken: wanneer je op een dag leeft,
wetende dat het de laatste kan zijn
’s morgens je kinderen kussen en
God danken
dat we weer een nacht hebben overleefd
je kinderen verstoppen in de kelder
en hopen
dat de raket of tank niet afslaat naar je huis het geluid van de sirene
tuit nog steeds in mijn oren…
Ik zal nooit de tanks onder de ramen vergeten de explosie in het buurhuis
de vernietiging van ons vreedzame leven
en de onmensen die nog steeds
onschuldige mensen en
verdedigers het leven nemen.

MARIANNE VAN VELDE

Op mijn veertiende kocht ik mijn eerste camera: een Afgamatic 100 pocket. Zie je het voor je? Een veertienjarig meisje, op pad met haar camera? Na heel wat vakantiefoto’s en familiekiekjes volgde een analoge spiegelreflexcamera en uiteindelijk, in het digitale tijdperk, nog verschillende andere modellen (Nikon E3100, en tegenwoordig een Sony A58). Ik was verkocht, en het fotograferen heb ik nooit meer afgeleerd.

Voor het Foto Collectief Twello dook ik in de wondere wereld van het wegwerpplastic. Wie in de natuur komt, kan er niet omheen. In mijn foto zie je een grafiek: De hoeveelheid plastic (in tonnen) die wereldwijd geproduceerd wordt. Zie je de stijging? Volgens de statistieken van de Plastic Soup Foundation, van 2 miljoen ton in 1950 tot 368 miljoen ton in 2020. De scheve dop is het kantelpunt, er moet iets gebeuren! De groene dop is de toekomst, biologisch afbreekbaar plastic.

Stapels afval
Het doel van mijn foto, ‘stapels afval’, is om de mensen te laten zien hoeveel plastic er gemaakt en gebruikt wordt in de wereld. En in veel gevallen wordt het maar één keer gebruikt. Daarna gaat het in de vuilbak, of in het beste geval wordt het gerecycled of opgespaard voor een goed doel (bijv. Stichting D-Dog voor doppen). Mijn foto laat het zien, in duidelijke kleuren, helder, en van wegwerpplastic gemaakt natuurlijk. Het idee is ontstaan toen ik met de doppen aan het schuiven en stapelen was. Het leek wel grafieken! De alternatieven die ik heb onderzocht, vind je hieronder.

Over de fotograaf
Sinds 1985 woon ik in Twello, waar we ook onze twee zoons groot brachten. Nu ruim vijfenveertig jaar later is de hobby voor mij alsmaar verder gegroeid en inmiddels zijn mijn zoons ook aangestoken. Zo’n vier jaar geleden heb ik mij bij het Foto Collectief Twello aangesloten – een diverse groep amateurfotografen uit de omgeving. Door samen op pad te gaan ontdek je meer. Je kijkt naar andere dingen en komt uit je comfort zone. Mijn passie ligt in de natuur, waar ik graag te vinden ben. Het bos, of in de velden. Of iets anders dat mijn oog trekt, het is altijd een verrassing waar ik mee thuis kom.

Benieuwd naar meer beeld? Vind mij op Instagram en Facebook (@Marianne van Velde)

Eten van en in de natuur. De natuur voedt ons, maar we geven afval terug

Fles in de natuur. Letterlijk als wegwerpplastic achtergelaten in de natuur.

Hergebruiken is beter dan weggooien!

De dop op een melkpak, of de colafles, iedereen kent het wel. Na gebruik nog perfect in orde, maar toch gaat het de vuilnisbak in. Of in het beste geval bij de recycling. Dat kan beter, dachten ze bij Stichting D-Dog. Via deze stichting zonder winstoogmerk kan heel Nederland doppen en deksels sparen om de opleiding van geleidehonden te steunen.

Hoe werkt dat?
Alle hard plastic schroefdoppen en deksels, bijv. van frisdrank, melk of sap maar ook van tandpasta, shampoo, wasmiddel, of chocopasta zijn welkom bij inzamelpunten. Ook bij jou om de hoek, zoals aan de Diepenbrockstraat 27 in Twello of de Achterhoekseweg 4a in Wilp Achterhoek.

Wat moet ik daarvoor doen?
Lever je de doppen netjes en schoon af, dan doet de stichting de rest. Ze worden vermalen en omgesmolten tot nieuwe producten. En de winst? Die gaat naar de training van geleidehonden, bijvoorbeeld voor blinden of slechtzienden of als hulphond.

Doe je mee? Je moet er even iets voor doen (de doppen en deksels schoon en droog ingeleveren) maar met deze kleine moeite is de winst enorm. Voor het milieu én voor de hulpbehoevende persoon die straks met een goed opgeleide hond geholpen wordt.

Ik doe mee. Kunnen we voortaan ook op jou rekenen? Meer info op stichtingd-dog.nl

CEES VAN DER SCHANS

Op de linkerfoto mijn oogst  van 1 week plastic afval dat door 2 personen is geproduceerd. Als je deze week afzet tegen een heel jaar dan produceer ik 52 kg of wel 1,7m3 plastic afval !

Ik kan nog reduceren als ik mijn afval eens bekijk. Zo koop ik meer bij de groenteman en slager, neem mijn eigen boodschappen tas mee en zoek manieren om plastic te hergebruiken.

Op de andere foto zie je ook mijn oogst en het hergebruik van plastic. Ik maak van de frisdrankflessen een druppelsysteem om mijn planten en moestuin water te geven tijdens vakantie.

Hoop dat ik jou hiermee ook aanzet tot denken in het terugdringen van eenmalig gebruikt plastic en alternatieve gebruiksmogelijkheden van plastic afval heb gegeven.

GERRIT BOSCH

ELLY WILLEMS

Mijn naam is Elly Willems, in mijn werkzame leven was ik Hoofd Economisch en Administratieve dienst (HEAD) bij de Passerel in Apeldoorn. Een zorginstelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Toen ik tegen mijn pensioenleeftijd aanliep en vooraf ook iets minder ging werken, heb ik een digitale camera gekocht om te kijken of dit een leuke hobby voor mij zou kunnen worden.
Ik fotografeer nu plm. 10 jaar en ben vaak te vinden op het Nationale Park “ De Hoge Veluwe”. De vogelhutten hebben mijn voorkeur.
Ook mag ik graag In steden fotograferen, nacht fotografie vind ik erg leuk.
Mijn moeder vond al dat plastic heel slecht was voor het milieu, het plastic bij ons thuis werd afgewassen en weer gebruikt.
Dit doe ik nu ook nog regelmatig. Bij de winkeliers en op de markt heb ik bijna nooit plastic tassen aangepakt, ik gebruik altijd meegebrachte tassen.
Dit deed ik ook als ik met mijn kleinkinderen ging shoppen, hopelijk hebben zij hier ook wat van geleerd!
Ik wil mijn kleinkinderen niet opzadelen met al dat plastic afval!!!

ANDRÉ KARPER

Ik ben André Karper, 65 jaar oud en woonachtig in Terwolde.
Ik heb 43 jaar bij de Politie gewerkt en ben sinds een paar jaar met (pre)pensioen.
Natuur is altijd mijn grote hobby geweest en daar hoort fotografie een beetje bij; naast een verrekijker ook altijd een camera bij me. Ik schiet hele eenvoudige plaatjes, maar probeer ook met telelens mooie opnames te maken van bijv. mijn eigen ooievaarsnest.

Ik ga voor de pure foto en niet zozeer voor het bewerken ervan. Uiteraard wél om de foto wat te verbeteren. Ik schrijf twee-wekelijks een natuurcolumn + foto in een regionaal huis-aan-huisblad en probeer daarbij zoveel mogelijk zélf de foto te maken.
Voor mij was duidelijk dat de “plastic-foto’s” foto’s uit de natuur moesten worden. Vooral dáár valt afvalplastic op en blijft het jarenlang aanwezig. Niet alleen op de grond maar zelfs hoog in de boom wappert het gele plastic al vele maanden. Maar ook onder water vinden we zaken die er niet thuishoren en die daar nog jarenlang aanwezig zullen zijn.

RIA POORTHUIS

De oorsprong van het idee: “wapperende plastic zakjes “. Toen ik mijn buurmeisje haar plastic lunch zakje in de vuilnisemmer zag doen kwam mijn idee!!
 Mijn moeder hing die zakjes namelijk altijd uitgewassen buiten aan de lijn.
 Wij leerden dat het zonde was ze zomaar weg te gooien.
Ja en dat doe ik dus nog steeds niet!
 Alle desembroden die ik nu bak gaan in de diepvries in die zakjes. En na gebruik zie je ze wapperen aan mijn waslijn.
 Maar niemand DOET dat meer!
Ach en wie weet, misschien is dit wel een navolgbaar idee.
En hier is de weg naar het resultaat.
 Ik heb er onder gelegen; ervoor gestaan; gehurkt; diverse weersomstandigheden; waterdruppels gesproeid….etc.
 Zwart-wit vond ik mooi.
 Ook een beetje verwijzend naar vroegere tijden.
De mislukte andere 100 hou ik voor mezelf.
 En dank aan de leden van ons collectief voor hulp en tips.

JOOP VAN DE VELDE

Als geboren Rotterdammer woon ik (na een aantal jaren in Deventer) sinds 2005 met veel plezier in Twello.
Naast hobby’s als sporten, reizen, lezen, besteed ik graag tijd aan fotografie. Ik hou me daarbij meestal bezig met natuur en landschap, maar mag het graag ook combineren met reizen.

Mijn lidmaatschap van het “FotoCollectief Twello” is een logisch gevolg van deze hobby. Door met andere enthousiaste fotografen verschillende soorten onderwerpen op te pakken word ik uitgedaagd om met heel andere beelden te werken dan de voor mij bekende landschappen en natuur. Heel leuke uitdagingen altijd. Zo ook de uitdaging om mee toe doen met dit “plastic-project”.

Naast de fotografische uitdaging van dit project, heeft het mij nog maar eens extra alert gemaakt op de hoeveelheid afval en dan met name plastic die we met zijn allen produceren. Voor mijzelf dus de uitdaging mijn “plastic fotoprint” te proberen te reduceren.

Bij het uitwerken van dit thema ontstond al vrij snel het idee iets te doen met de positieve kant van plastic, en mogelijk gecombineerd met wat abstractere beelden.
Een eerste poging was met macro opnamen van plastic afval mooie beelden te maken… Immers, plastic heet (terecht) een negatief imago, maar heeft zeker ook positieve kanten. Ik wilde het plastic eens van een andere kant bekijken. Is niet voldoende gelukt.
Op een gegeven moment had ik in plastic verpakte groenten in handen en dat bracht mij op het idee dat uiteindelijk deze foto heeft opgeleverd. Plastic als verpakkingsmateriaal voor bederfelijke waar, zoals in dit geval groenten, is wel een nuttige toepassing. Een zoektocht naar “spannende” beelden was gestart. Een paar afgevallen resultaten zie je hieronder

Mijn meest recente (foto)reis was deze zomer naar Spitsbergen. Op Parryøya, een van de Seven Islands (eilandengroep ten noorden van Spitsbergen), spoelt altijd veel afval vanuit zee aan. Ook wij hebben tijdens onze wandeling over het strand en eiland afval/plastic geraapt en uiteindelijk een flinke zak vol verzameld. Op een plek, zo ver van de bewoonde wereld, spoelt dus zo veel afval aan. Wat drijft er dan wel niet midden in de oceanen?

Met de foto’s probeer ik het contrast tussen dit plastic afval en de kwetsbare natuur van Spitsbergen in beeld te brengen, maar dat is naar mijn mening onvoldoende gelukt, zodat hier niet de keuze op is gevallen.

MARIEKE VAN DULMEN

Microplastics in onze bloedbaan. De mens van plastic. Plastic in onze groente en fruit, schaal- en schelpdieren, maar ook zoogdieren.

Het was de grondstof van de toekomst: plastic. Een fantastisch wonder waar je vanalles van kan maken, de mogelijkheden zijn ongekend. Maar waar een parel een echt wonder is, blijkt dat aan plastic ook minder fijne kanten zitten. Plastic verteerd niet en blijft vaak op straat liggen. Ook onze oceanen zitten er vol mee en de kleine deeltjes worden opgenomen in de weefsels van bijvoorbeeld mosselen en vis. Op deze manier komt plastic in de voedselketen en daarmee op ons bord terecht.

JAN ROSENKAMP

Ik ben Jan Rosenkamp (1952). Van mijn jeugd af aan ben ik bezig met fotografie. In de jaren zeventig heb ik mij bezig gehouden met zwart/wit-fotografie en ontwikkelen en afdrukken in de donkere kamer die ik had gemaakt op zolder van mijn ouderlijk huis. Voor de kleurenfotografie gebruikte ik dia’s. Vanaf 2000 ben ik aarzelend me gaan begeven op het pad van de digitale fotografie. Met de komst van het digitale tijdperk is er veel veranderd als het gaat om fotobewerking.
Ik vind het een uitdaging om de mogelijkheden van een fotobewerkingsprogramma ten volle te benutten. In deze portfolio laat ik het een en ander te zien over de onderwerpen die ik heb gefotografeerd voor dit specifieke project.

Fotograferen is het spelen met licht en dat heb ik voor dit plasticproject dan ook gedaan om er iets kunstzinnigs van te maken.

Enkele dagen na de inspiratie bijeenkomst met Johanna Minnaard vond ik op straat een viertal plastic figuurtjes en ging aan de slag om er iets bijzonders van te maken. Spelen met licht en accenten aanbrengen. Hetzelfde deed ik met plastic verpakkingsmateriaal. Het resultaat zie je hieronder

In diezelfde periode verschenen de eerste artikelen in de krant en andere media dat er plastic was aangetoond in het menselijk lichaam. Dit bracht mij op het idee dat als er niet snel iets verandert we over jaren rondlopen met een brein van plastic. En hoe ziet zo’n brein er dan uit? En wat kunnen we daar dan mee? Voortbordurend op de plastic figuurtjes is de serie plastic brain ontstaan. De foto’s zijn gemaakt met behulp van een perspex plaatje een plastic zakje een lampje en een macrolens. De licht accenten is spielerei met een fotobewerkingsprogramma.